Przełomowy wyrok TSUE ws. olejów opałowych

W dniu 2 czerwca 2016 roku w sprawie C‑418/14 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (Polska) postanowieniem z dnia 4 czerwca 2014 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 5 września 2014 r., w postępowaniu ROZ-ŚWIT Zakład Produkcyjno-Handlowo-Usługowy Henryk Ciurko, Adam Pawłowski spółka jawna przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej we Wrocławiu, orzekł, iż:

Dyrektywę Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, zmienioną dyrektywą Rady 2004/75/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r., oraz zasadę proporcjonalności należy interpretować w ten sposób, że:

– nie sprzeciwiają się one przepisom krajowym, na podstawie których sprzedawcy paliw są zobowiązani do złożenia w wyznaczonym terminie miesięcznego zestawienia oświadczeń nabywców, według których nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych, oraz

– sprzeciwiają się one przepisom krajowym, na mocy których w braku złożenia takiego zestawienia w wyznaczonym terminie, do sprzedanego paliwa stosowana jest stawka podatku akcyzowego przewidziana dla paliw silnikowych, podczas gdy zostało stwierdzone, że przeznaczenie tego produktu do celów opałowych nie budzi wątpliwości.

TSUE stwierdził, iż fakt zastosowania do paliw stawki podatku akcyzowego przewidzianej dla paliw silnikowych ze względu na naruszenie nałożonego przez prawo krajowe obowiązku złożenia zestawienia oświadczeń nabywców w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzono, iż nie ma wątpliwości co do przeznaczenia tych produktów do celów opałowych, wykracza poza to, co jest niezbędne w celu zapobiegania unikaniu opodatkowania i oszustwom podatkowym (zob. analogicznie wyrok z dnia 27 września 2007 r., Collée, C‑146/05, EU:C:2007:549, pkt 29).

Wydaje się, iż obecnie – inaczej niż uznają służby celne interpretując wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2015 roku, SK 14/12, organy podatkowe będą musiały w toku postępowania weryfikować i ustalać zużycie oleju opałowego. innymi słowy ustalenie zużycia (przeznaczenia) oleju – nawet w przypadku wad oświadczeń i ich zestawień, nie pozwoli fiskusowi nakładać sankcji podatkowych na sprzedawców oleju opałowego.

Zgodnie z przepisem art. 240 § 1 pkt 11 o.p. w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli orzeczenie TSUE ma wpływ na treść wydanej decyzji. Przesłanka wznowienia postępowania z art. 240 § 1 pkt 11 o.p. należy do kategorii zdarzeń, które nastąpiły po wydaniu decyzji kończącej postępowanie, ale mogących oddziaływać na treść decyzji, nie będąc jednak wadą postępowania.