Postanowienie dowodowe sądu w procesie cywilnym

Kodeks postępowania cywilnego przewiduje wymogi formalne postanowienia dowodowego. Powszechny w orzecznictwie jest jednak pogląd, w myśl którego przeprowadzenie przez sąd dowodu bez wydania postanowienia dowodowego nie stanowi w zasadzie uchybienia procesowego mogącego mieć wpływ na wynik sprawy – wskazał Sąd Najwyższy w postanowienie z 19.01.2017 r., sygn. akt II CSK 459/15.

W orzecznictwie sądów za dominujący uznać należy pogląd, że przeprowadzenie przez sąd dowodu bez wydania postanowienia dowodowego (zgodnie z regułą art. 236 k.p.c.) nie stanowi w zasadzie uchybienia procesowego mogącego mieć wpływ na wynik sprawy. Taki pogląd wyrażony został m.in. przez Sąd Najwyższy w wyroku z 30.10.2008 r. w sprawie II CSK 254/08 (LEX nr 511999) oraz w wyroku z 20.01.2009 r. w sprawie II CSK 417/08 (LEX nr 518078). W orzecznictwie zauważa się bowiem, że przeprowadzenie dowodu bez wydawania postanowienia dowodowego nie narusza zasad procesu w sposób mogący mieć wpływ na wynik rozstrzygnięcia, szczególnie wtedy, gdy sąd w sposób dostatecznie pewny określa materiał dowodowy stanowiący podstawę rozstrzygnięcia sprawy.

Skoro tak, to zarzut naruszenia art 236 k.p.c. (który określa wymagania, jakie powinno spełniać postanowienie dowodowe), nie będzie skuteczny w postępowaniu kasacyjnym.