Dodatki do paliw powinny być opodatkowane według stawki akcyzy dla paliwa, do którego są dodawane

W dniu 5 lutego 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) wydał postanowienie w sprawie C-275/14, Jednostka Innowacyjno-Wdrożeniowa Petrol S.C. Paczuski Maciej i Puławski Ryszard (dalej: „Spółka”) przeciwko Ministrowi Finansów.

TSUE uznał, że towary produkowane przez Spółkę podlegają uregulowaniu art. 2 ust 3 dyrektywy 2003/96, zgodnie z którym wszelkie produkty przeznaczone do wykorzystania, oferowane na sprzedaż lub wykorzystywane jako paliwo silnikowe lub jako dodatek lub rozcieńczalnik do paliw silnikowych podlegają opodatkowaniu według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego. W konsekwencji, zdaniem Trybunału, sprzeczne z art. 2 ust. 3 dyrektywy 2003/96 jest nakładanie na dodatki do paliw objętych kodem CN 3811 innej stawki podatku akcyzowego niż mająca zastosowanie do paliwa silnikowego, do którego dodatki te są dodawane.

Postanowienie TSUE może stanowić podstawę do wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym przez podatników, którzy opodatkowywali dodatki do paliw stawką określoną w art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku akcyzowym. Pragniemy także zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, istnieje możliwość wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną, jeżeli orzeczenie TSUE ma wpływ na treść wydanej decyzji. Wznowienie postępowania jest możliwe tylko na żądanie strony zgłoszone w terminie miesiąca od publikacji sentencji wyroku w Dzienniku Urzędowym UE.