Czy bezskuteczne podżeganie do pomocy w przestępstwie będzie jeszcze karalne?

Trybunał Konstytucyjny rozstrzygnie bardzo kontrowersyjną i budzącą w doktrynie spory kwestię karania za bezskuteczne namawianie do udzielenia pomocy w popełnieniu przestępstwa. W dniu 17 lipca 2014 roku zostanie rozpoznana skarga konstytucyjna dotyczącą zgodności art. 13 § 1 i art. 18 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny z art. 2, art. 31 ust. 1 i 3 i art. 42 ust. 1 Konstytucji RP. Skarga została złożona przez osobę uznaną za winną podżegania do pomocnictwa w popełnieniu czynu zabronionego, przy czym co istotne – podżeganie okazało się bezskuteczne, ponieważ osoba namawiana nawet nie powzięła zamiaru udzielenia pomocy.

Zdaniem skarżącego w takiej sytuacji art. 13 § 1 i art. 18 § 2 k.k. naruszają Konstytucję RP, ponieważ penalizują zachowanie oceniane w skrajnie subiektywny sposób i nie posiadające obiektywnej i rzeczywistej szkodliwości społecznej, a zatem nie zasługujące na represję karną. Skarżący wywodzi stąd, iż wspomniane przepisy Kodeksu karnego nie służą ochronie żadnych wartości konstytucyjnych, które uzasadniałyby stosowanie represji karnych. Zarówno art. 13 § 1 i art. 18 § 2 k.k. są według skarżącego sprzeczne z regułami stanowienia prawa i wymogami określoności przepisów prawa karnego przez co godzą w zasady demokratycznego państwa prawa oraz gwarantowaną konstytucyjnie wolność człowieka, ponieważ narażają obywateli na bezzasadną represję karną.