Braki formalne faktury nie uzasadniają odmowy odliczenia VAT

W dniu 15 września 2016 roku TSUE wydał korzystny wyrok w sprawie C-516/14 Barlis 06 – Investimentos Imobiliários e Turísticos SA (zwaną dalej „Barlis”) przeciwko Autoridade Tributária e Aduaneira (administracją podatkową i celną, Portugalia) w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur nie zawierających wystarczających opisów.

Spór dotyczył Spółki działającej w branży hotelarskiej, która korzystała z usług prawnych kancelarii adwokackiej. W związku z tymi usługami kancelaria wystawiła stosowne faktury, natomiast Spółka skorzystała z prawa do odliczenia VAT. W wyniku wniosku o zwrot VAT złożonego przez Spółkę właściwe organy wszczęły postępowania kontrolne w odniesieniu do lat 2008–2011. W wyniku owych kontroli organy te uznały, że Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku VAT od spornych faktur dokumentujących usługi prawne, gdyż opisy zawarte na fakturach były niewystarczająco precyzyjne. Sprawa znalazła się w sądzie krajowym, który to postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do TSUE z następującym pytaniem prejudycjalnym.

Trybunał przypomniał w pierwszej kolejności, iż jego zadaniem jest wykładnia wszelkich przepisów prawa Unii, które mogą być potrzebne sądom krajowym w celu rozstrzygnięcia wniesionych przed nie sporów, nawet jeżeli przepisy te nie są wyraźnie wskazane w pytaniach przedstawionych przez te sądy.

Trybunał wielokrotnie podkreślał, że prawo do odliczenia podatku VAT, przewidziane w art. 167 i nast. dyrektywy 2006/112, stanowi integralną część mechanizmu podatku VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu. Prawo to wykonywane jest bezpośrednio w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku.

W wydanym orzeczeniu TSUE uznał, iż:

Artykuł 226 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że faktury zawierające tylko wzmiankę „usługi prawne wykonane od [określonej daty] do dnia dzisiejszego”, takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, a priori nie są zgodne z wymogami, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, a faktury zawierające tylko wzmiankę „usługi prawne wykonane do dnia dzisiejszego” a priori nie są zgodne z wymogami, o których mowa w pkt 6 i 7 tego artykułu, przy czym potwierdzenie tego należy jednak do sądu odsyłającego.

Artykuł 178 lit. a) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby krajowe organy podatkowe mogły odmówić prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej tylko ze względu na to, że podatnik posiada fakturę, która nie spełnia wymogów art. 226 pkt 6 i 7 tej dyrektywy, podczas gdy organy te dysponują wszystkimi informacjami koniecznymi do zbadania, że spełnione zostały materialne przesłanki wykonania tego prawa.