Rozwiązanie terminowej umowy o pracę po zmianach

Dotychczas – przy wypowiadaniu terminowej umowy o pracę – nie było konieczności zarówno konsultowania takiego wypowiedzenia z zakładową organizacją reprezentującą pracownika jak i wskazywania przyczyny wypowiedzenia. Ten stan rzeczy uległ zmianie.

Dyrektywa 2019/1152/UE ustanawia minimalne prawa mające zastosowanie do każdego pracownika w Unii, który jest stroną umowy o pracę lub pozostaje w stosunku pracy określonym przez obowiązujące w poszczególnych państwach członkowskich prawo, umowy zbiorowe lub przyjętą praktykę, z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. W związku z koniecznością implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z 20.6.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE L z 2019 r. Nr 186, s. 105) wprowadzono zmiany ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy.

Od 26 kwietnia 2023 roku obowiązują nowe przepisy w prawie pracy (patrz ustawa z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustawa, Dz.U. 2023 poz. 641). Wprowadzone do kodeksu pracy regulacje zwiększają ochronę pracowników, zapewniają pracownikom lepszy dostęp do informacji dotyczących ich zatrudnienia oraz poprawiają warunki pracy. I tak:

• Umowę o prace na okres próbny zawiera się na okres nieprzekraczający 3 miesięcy, w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia do wykonywania pracy określonego rodzaju. Nowe przepisy umożliwiają wydłużenie tego okresu o 1 miesiąc o czas urlopu oraz usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
• Wprowadzono również zasadę, że okres trwania umowy o pracę na okres próbny uzależniony jest od okresu na jaki zamierza się zawrzeć umowę na czas określony. Oznacza to, że już na etapie umowy na okres próbny należy planować zatrudnienie na czas określony. Umowę o prace na okres 1 miesiąca należy zawrzeć, w przypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy, a na okres 2 miesięcy w przypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy.
• Nowe przepisy usunęły nierówności między umowami o pracę na czas określony i umowami o pracę na czas nieokreślony. Wprowadzono obowiązek uzasadniania wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, obowiązek informowania organizacji związkowej o zamiarze jej wypowiedzenia oraz wprowadzono możliwość ubiegania się przez pracownika o przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie, w razie ustalenia, że wypowiedzenie o prace na czas określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy prawa.

Nowe przepisy nałożyły na pracodawcę liczne obowiązki informacyjne względem pracownika:

• Pracodawca zobowiązany jest poinformować pracownika w terminie 7 dni od dnia dopuszczenia go do pracy m.in. o przysługujących mu przerwach w pracy, zasadach dotyczących pracy w godzinach nadliczbowych i rekompensaty za nią, obowiązujących zasadach rozwiązania stosunku pracy, prawie do szkoleń, jeżeli takie są zapewniane.
• Dodatkowo, do obowiązków pracodawcy należy poinformowanie pracowników o możliwości awansu oraz wolnych stanowiskach pracy. Pracodawca nie będzie mógł zakazać pracownikowi jednoczesnego pozostawania z innym pracodawcą w stosunku pracy lub w innym stosunku prawnym z tytułu świadczenia pracy.

Pamiętać należy ciągle obowiązuje – od dnia 22 lutego 2016 roku – przepis wskazujący (art. 25¹ k.p.), iż okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie będzie mógł przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie będzie mogła przekraczać trzech.