Zażalenie skierowane do niewłaściwego sądu – uchwała SN

Sąd Najwyższy w uchwale z 27 listopada 2020 r. sygnatura akt III CZP 12/20, przyjął, iż sąd niewłaściwy, do którego skierowano zażalenie podlegające rozpoznaniu na podstawie art. 394[1a] § 1 k.p.c. przez inny skład sądu pierwszej instancji, przekazuje zażalenie do rozpoznania sądowi właściwemu (art. 200 § 14 w związku z art. 391 § 1, art. 397 § 3 i art. 394[1a] § 2 k.p.c.).

Oznacza to, że sąd niewłaściwy, czyli sąd drugiej instancji, do którego profesjonalny pełnomocnik skierował zażalenie, które powinno być skierowane do innego składu sądu pierwszej instancji (zgodnie z art. 394[1a] § 1 k.p.c.), po stwierdzeniu swojej niewłaściwości, przekazuje to zażalenie do rozpoznania sądowi właściwemu sądowi pierwszej instancji (tu: sądowi okręgowemu).

Wykładnia zawarta w uchwale SN z 27 listopada 2020 r. jest zbieżna z poglądem wyrażonym w uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 15 maja 2013 r. wydanej w sprawie III CZP 91/12, która brzmi „Sąd niewłaściwy, do którego skierowano zażalenie, przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu”. Tym samym Sąd Najwyższy odstąpił od rygorystycznej wykładni tych przepisów, która pojawiła się w niektórych orzeczeniach. Według nich, zażalenie skierowane do niewłaściwego sądu jest niedopuszczalne i podlega odrzuceniu (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 25 lutego 2016 r., III CZ 4/16, niepubl., z 10 stycznia 2019 r., II CZ 85/18, niepubl., i z 7 czerwca 2019 r., II CZ 37/19).